kamakailan lang, isang kliyente ang nagbigay sa akin ng proyekto para gumawa ng "blog critique." sa palagay ko, wala ni isa mang blogger--gaano man siya kahusay sa pagsusulat o sa pag-design ng website--ang may karapatan para husgahan ang blog ng ibang blogger. blog niya 'yon... at ito ang kaniyang sariling "public personal space." may karapatan ka bang husgahan ang nilalaman ng isang diary?

grade 2 ako nang regaluhan ako ng mama ko ng diary. ang unang entry doon ay nagsasabing, "dear diary, i woke up late today." ilang dekada ang nakalipas, ganun pa rin ang laman ng diary ko. ito na rin siguro ang dahilan kung bakit iniwan ko ang paligsahan sa pag-akyat sa matarik na corporate ladder, pero balik tayo sa panghuhusga...

ano ba ang sukatan ng isang magandang blog? disenyo ba? nilalaman ba? ito ba ay ang pagkakaroon ng mga interesanteng widgets? istilo ba ng pagsusulat? maliban na lamang kung bibigyan ka ng listahan ng criteria ng isang mahusay na blog, wala ka sa posisyon para humusga.

dahil trabaho ito, ginawa ko siya. pero napa-isip ako: ano nga ba ang isang kritiko? hindi ba trabaho ng isang kritiko ang mag-hanap ng pagkakamali? kabawasan ba sa pagkatao ng isang kritiko ang hindi makahanap ng anumang pagkakamali? minsan, inaakala nating ang pagpuna sa gawain ng iba ay nag-papakitang mas mabuti tayo. may nangangamoy ratatouille (specifically, may tunog ni anton ego). ang pagkakaiba nga lang, bubuwit ako, hindi daga.